METROBÜS MACERASI

   Defne'yle beraber bir metrobüs yolculuğu yaptık. Kâh eğlendik kâh yorulduk kâh güldük. Uzun bir yolculuktu ,Beylikdüzü'nden Mecidiyeköy'e kadar sürdü. Yol boyunca ettiğimiz sohbetten,yaptığımız mimiklerden,yorgunluğumuza rağmen esprilerimizden inanılmaz mutlu oldum. Ilk on dakika gayet mutluydu ayakta olduğumuz için yorulmaya başladı " anne neden ayaktayız oturmuyoruz ?"  dedi. Ben de genelde Metrobüsler kalabalık olur ve oturmak için yer bulamayabiliriz dedim. Hiç durmadan söylenmeye başladı. Ben dikkatini başka yerlere çekerek sıkıntısını unutturmaya çalıştım. Aktarma için başka bir metrobüse geçince hızla boş yer aramaya başladı. " işte anne orada boş yer var koş " dedi bana. Ben O'nun bu telaşına şaşırmış ve neşelenmiş bir haldeyken geç kaldım ve maalesef başkası oturdu , sonra otobüsün içinde bağırmaya başladı. " anne neden acele etmiyorsun bak kaptılar yerimizi şimdi ne yapacağız ha ne yapacağız? Ben çok yoruldum" dedi. Bu tavrına sadece ben değil Aracın içinde duyan herkes kahkahalarla gülmeye başladı. Galiba metrobüsün havasını koklayan herkes tüm bu kalıplaşmış hareket modellerini kapıyor. Deneyimi olmayan bir çocuk bile aynı havaya girebiliyor demek ki :) Defne'nin bu hareketinden çok hoşlanan bir beyefendi bize yer verdi gülerek. Neyse ki kalan yolu oturarak geçirdik.  Otobüs ve minibüs deneyimlerimiz oldukça var özellikle tren ve vapur yolculuğu da yapmayı planlayarak yolculuğumuzu noktaladık ....