5 Kasım 2015 Perşembe

KALEMİMDEN


            Kentli bunalımlar akımı.Kalabalığın içinde sessizliğe gömülmüş yüzler.İçimizdeki 
yaralı  çocuklar uyanıyor.Sonbahar devinimleri kasveti ve hüznü üflüyor ruhlarımıza.
Her ne kadar kaçmak  istesek de uzaklara,tüm sorunlar yığınla peşimizden,bizimle geliyor. 
Aşk siyah beyaz bir fotoğraf gibi tarihin anlarına saklanmış.O yaralı çocuklar bir çıkmaz sokak gibi çıkıyor karşımıza.Sorunlar gitgide daha da derinleşiyor,susuyor,konuşmuyor.Sonra bir çocuğun gülüşüne sığınıyor insan.O çocuk tüm grileri rengarenk bir cümbüşe döndürüyor kalemiyle.Dünyanın tüm renkleri ahenkle dans ediyor şiir gibi, aşk gibi.....