Kentli bunalımlar akımı.Kalabalığın içinde sessizliğe gömülmüş yüzler.İçimizdeki
yaralı çocuklar uyanıyor.Sonbahar devinimleri kasveti ve hüznü üflüyor ruhlarımıza.
Her ne kadar kaçmak istesek de uzaklara,tüm sorunlar yığınla peşimizden,bizimle geliyor.
Aşk siyah beyaz bir fotoğraf gibi tarihin anlarına saklanmış.O yaralı çocuklar bir çıkmaz sokak gibi çıkıyor karşımıza.Sorunlar gitgide daha da derinleşiyor,susuyor,konuşmuyor.Sonra bir çocuğun gülüşüne sığınıyor insan.O çocuk tüm grileri rengarenk bir cümbüşe döndürüyor kalemiyle.Dünyanın tüm renkleri ahenkle dans ediyor şiir gibi, aşk gibi.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder